خیلی از نویسنده‌ها را می‌شناسم که داستان نوشته‌اند ولی داستان‌ها و کتاب‌هایشان را به ناشر نداده‌اند.
این داستان‌نویس درباره جریان‌های ادبی نویسندگان ایرانی در چندسال اخیر، اظهار کرد: خوشبختانه در چند سال اخیر نویسندگان - هر کدام به نوعی- کار خود را کرده‌اند، مخصوصا اینکه در چند سال اخیر خوشبختانه اتفاق‌های خوبی در داستان‌نویسی ما افتاده است و داستان‌نویسان دیگر مانند دهه 60که به سمت نوشتن به شیوه کار نویسندگان برنده جایزه نوبل می‌رفتند، نمی‌روند. معتقدم دنباله‌روی نویسندگان ما از نویسندگان برنده جایزه نوبل جریانی انحرافی بین نویسنده‌های ما بود که مانع حرکت آنها می‌شد.
کرمیار در همین‌باره توضیح داد: یکسری از نویسندگان ایرانی علاقه‌مندند به سمت کارهای پست‌مدرن بروند. در عین حال شناختی هم از پست‌مدرنیسم ندارند و شاخصه‌ها و مؤلفه‌های آن را نمی‌شناسند. این‌دسته از نویسندگان همه وقت و عمر خود را بر سر نوشتن به این شیوه صرف می‌کنند و احتمالا در آینده دچار پشیمانی خواهند شد. این نویسنده در ادامه درباره نقش و جایگاه جایزه‌های ادبی که هرساله در کشور برگزار می‌شود، گفت: جوایز به هر شکل آن، چه خصوصی و چه دولتی، اگر فعال باشند، باعث گرم شدن فضای ادبی می‌شوند و باعث می‌شوند نویسنده‌ها با همدیگر ارتباط پیدا کنند و همچنین ارتباط نویسنده با مخاطب بیشتر شود. این نویسنده در ادامه با بیان اینکه هرچه فضا گرم‌تر باشد، نویسنده رغبت بیشتری برای نوشتن، خواننده برای خواندن و ناشر برای چاپ کردن دارد، اظهار کرد: اگر ارتباط فضاهای فرهنگی - هنری ضعیف باشد و مانند الآن که اصلا کتاب به مخاطب عرضه نمی‌شود، روند توزیع و تبلیغ کتاب ادامه داشته باشد، مطمئنا نویسندگان و به‌طور کلی جریان نویسندگی و مخاطبان آسیب می‌بینند. در حال حاضر نیز مشکل مهمی که داریم، این است که مخاطب شناختی از کتاب‌ها ندارد که بخواهد آنها را بخواند؛ بنابراین معرفی کتاب به مخاطب باید قوت بگیرد و تا این امر صورت نگیرد، مخاطب با کتاب ارتباط برقرار نمی‌کند. این موضوع هم تنها در بستری صورت می‌گیرد که توزیع کتاب به‌صورت مویرگی انجام گیرد، چون تا وقتی کتاب‌های ما در محدوده میدان انقلاب محصور هستند، به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید.
کرمیار درباره جایزه شهید غنی‌پورگفت: این جایزه، جایزه مستقل و تأثیرگذاری در حوزه ادبیات ماست، اما متأسفانه حتی نهادهایی که به لحاظ فکری با این جایزه همسو هستند، از آن حمایت نمی‌کنند، چه برسد به اینکه این نهادها بخواهند از دیگر جریان‌های ادبی حمایت کنند که این مسئله جای تأسف بسیار دارد.
او در ادامه در رابطه با نوع تأثیرگذاری این جایزه توضیح داد: همین که کتاب‌های برگزیده‌های این جایزه در کتابخانه‌های مدارس و مساجد خوانده می‌شوند، یعنی تأثیرگذاری؛ چون معمولا مدارس و مساجد وقتی که می‌خواهند کتابی برای کتابخانه انتخاب کنند، نخستین اولویت‌شان برگزیدگان جایزه غنی‌پور است. این جایزه می‌تواند برای نویسنده‌ها هم تأثیرگذار باشد و در واقع می‌تواند جایگاه خود را در ادبیات و نویسندگانی که با تفکرات شهید غنی‌پور همسو هستند، باز کرده و به جریان‌های ادبی مستقل کمک کند.
